ویژگی‌های انسان کامل



انسان کامل

امیرمؤمنان علی علیه السلام در توضیح ویژگی های انسان کامل در قالب شرح حال یکی از برادران دینی شان چنین فرمود: در گذشته، برادری دینی داشتم که در چشم من بزرگ مقدار بود؛ چون دنیای حرام در چشم او بی ارزش می نمود و از شکم بارگی دور بود، پس آنچه را نمی یافت، آرزو نمی کرد و آنچه را می یافت زیاده روی نداشت. در بیشتر عمرش ساکت بود؛ اما گاهی که لب به سخن می گشود، بر دیگر سخنوران برتری داشت و تشنگی پرسش کنندگان را فرو می نشاند. به ظاهر، ناتوان و مستضعف می نمود؛ امّا در برخورد جدّی، چونان شیر بیشه می خروشید، یا چون مار بیابانی، به حرکت در می آمد. آنچه عمل می کرد، می گفت و بدانچه عمل نمی کرد چیزی نمی گفت. پس بر شما باد روی آوردن به اینگونه از ارزش های اخلاقی و رقابت با یکدیگر در کسب آنها».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

پرهیز از دنیاپرستی

دنیاپرستی، بزرگ ترین عامل سقوط انسان و انحراف او از مسیر کمال و سعادت است. در روایات اسلامی علاقه و محبت به دنیا، ریشه و اساس همه گناهان شمرده شده است. از این رو، پرهیز از دنیا و دوری از ظواهر فریبنده آن، سیره و روش اصلی انسان های کامل است. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره فرمود: گروهی از مردم دنیا دنیا پرست نیستند؛ در دنیا زندگی می کنند، اما آلودگی دنیاپرستان را ندارند. در دنیا، با آگاهی و بصیرت عمل می کنند و در ترک زشتی ها، از همه پیشی می گیرند، بدن هایشان به گونه ای در تلاش و حرکت است که گویا میان مردم آخرتند. اهل دنیا را می نگرند که مرگِ بدن ها را بزرگ می شمارند؛ امّا آنها مرگِ دل های زندگان را بزرگ تر می دانند».


انسان کامل

امیرمؤمنان علی علیه السلام در توضیح ویژگی های انسان کامل در قالب شرح حال یکی از برادران دینی شان چنین فرمود: در گذشته، برادری دینی داشتم که در چشم من بزرگ مقدار بود؛ چون دنیای حرام در چشم او بی ارزش می نمود و از شکم بارگی دور بود، پس آنچه را نمی یافت، آرزو نمی کرد و آنچه را می یافت زیاده روی نداشت. در بیشتر عمرش ساکت بود؛ اما گاهی که لب به سخن می گشود، بر دیگر سخنوران برتری داشت و تشنگی پرسش کنندگان را فرو می نشاند. به ظاهر، ناتوان و مستضعف می نمود؛ امّا در برخورد جدّی، چونان شیر بیشه می خروشید، یا چون مار بیابانی، به حرکت در می آمد. آنچه عمل می کرد، می گفت و بدانچه عمل نمی کرد چیزی نمی گفت. پس بر شما باد روی آوردن به اینگونه از ارزش های اخلاقی و رقابت با یکدیگر در کسب آنها».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

پرهیز از دنیاپرستی

دنیاپرستی، بزرگ ترین عامل سقوط انسان و انحراف او از مسیر کمال و سعادت است. در روایات اسلامی علاقه و محبت به دنیا، ریشه و اساس همه گناهان شمرده شده است. از این رو، پرهیز از دنیا و دوری از ظواهر فریبنده آن، سیره و روش اصلی انسان های کامل است. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره فرمود: گروهی از مردم دنیا دنیا پرست نیستند؛ در دنیا زندگی می کنند، اما آلودگی دنیاپرستان را ندارند. در دنیا، با آگاهی و بصیرت عمل می کنند و در ترک زشتی ها، از همه پیشی می گیرند، بدن هایشان به گونه ای در تلاش و حرکت است که گویا میان مردم آخرتند. اهل دنیا را می نگرند که مرگِ بدن ها را بزرگ می شمارند؛ امّا آنها مرگِ دل های زندگان را بزرگ تر می دانند».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

پرهیز از دنیاپرستی

دنیاپرستی، بزرگ ترین عامل سقوط انسان و انحراف او از مسیر کمال و سعادت است. در روایات اسلامی علاقه و محبت به دنیا، ریشه و اساس همه گناهان شمرده شده است. از این رو، پرهیز از دنیا و دوری از ظواهر فریبنده آن، سیره و روش اصلی انسان های کامل است. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره فرمود: گروهی از مردم دنیا دنیا پرست نیستند؛ در دنیا زندگی می کنند، اما آلودگی دنیاپرستان را ندارند. در دنیا، با آگاهی و بصیرت عمل می کنند و در ترک زشتی ها، از همه پیشی می گیرند، بدن هایشان به گونه ای در تلاش و حرکت است که گویا میان مردم آخرتند. اهل دنیا را می نگرند که مرگِ بدن ها را بزرگ می شمارند؛ امّا آنها مرگِ دل های زندگان را بزرگ تر می دانند».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

گام در مسیر هدایت

فراگیری علم و دانش و شناخت راه هدایت، نخستین مرحله برای انسان، در راه رسیدن به کمال است؛ پس از آن، به کارگیری دستورات الهی در زندگی و دوری از غفلت زدگی و پرهیز از آرزوهای دروغین و استقامت در مسیر هدایت و فاصله نگرفتن از آن، بزرگ ترین عامل برای دستیابی انسان به سعادت و کمال است. 

  امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود:

خدا رحمت کند کسی را که چون سخن حکیمانه بشنود، خوب فراگیرد، و چون هدایت شود، بپذیرد. دست به دامن هدایت کننده زند و نجات یابد، مراقب خویش در برابر پروردگار باشد، از گناهان خود بترسد، خالصانه گام بردارد، عمل نیکو انجام دهد، ذخیره ای برای آخرت فراهم اورد، با خواسته های دل، مبارزه کند، آرزوهای دروغین را طرد و استقامت را مرکب نجات خود قرار دهد و تقوا را زاد و توشه روز مردن گرداند، در راه روشن هدایت قدم بگذارد و از راه روشن هدایت فاصله نگیرد، چند روز زندگی دنیا را غنیمت شمارد، پیش از آن که مرگ او فرا رسد خود را آماده سازد و از اعمال نیکو، توشه آخرت برگیرد»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

بصیرت و آگاهی

بصیرت و آگاهی، یکی از ویژگی های انسان کامل است که در هر موقعیت و زمان، همراه و ملازم اوست. غفلت زدگی، خواه ناخواه انسان را از مسیر حق دور می کند و فطرت حق جو، عدالت خواه و کمال طلب را در انسان کمر رنگ جلوه می دهد. امیر مؤمنان علیه السلام می فرمایند:

انسان بینا کسی است که به درستی شنید و اندیشه کرد؛ سپس به درستی نگریست و آگاه شد و از عبرت ها پند گرفت. سپس، راه روشنی را پیمود و از افتادن در پرتگاه ها و گم شدن در کوره راه ها، دوری کرد و کوشید تا عدالت را پاس دارد و برای گمراهان، جای اعتراض باقی نگذارد که در حق سختگیری کند یا در سخن حق، تحریف روا دارد و یا از گفتن سخن راست، بترسد. پس به هوش باش، ای شنونده! از خواب غفلت بیدار شو، از شتاب خود کم کن و در آنچه از زبان پیامبر صلی الله علیه و آله بر تو رسیده اندیشه کن، که ناچار به انجام آن می باشی و راه فراری وجود ندارد».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

مناجات های شبانه

شب زنده داری، یکی از ویژگی های بندگان شایسته خداست. شب هنگام که سکوت و آرامش و خواب، همگان را فرا می گیرد، پرهیزکاران و صالحین، سجاده نماز می گشایند و با معبودشان به مناجات می پردازند. قرائت قرآن و تأمّل در آیات نورانی آن و بهره وری از آموزه ها و نکات اخلاقی آن نیز بر فضیلت و ارزش این شب زنده داری می افزاید. پیشوای پرهیزکاران در این باره می فرمایند:

پرهیزکاران، در شب، برپا ایستاده، مشغول نمازند. قرآن را جزء جزء و با تفکر و اندیشه می خوانند. با قرآن، جان خود را محزون و داروی درد خویش را می یابند. وقتی به آیه ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت، به آن روی می آورند و با جان پر شوق، در آن خیره می شوند؛ گمان می برند که نعمت های بهشتی، برابر دیدگانشان قرار دارد. هرگاه به آیه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند و گویا صدای بر هم خوردن شعله های آتش، در گوششان طنین انداز است؛ پس قامت به شکل رکوع خم کرده، پیشانی و دست و پا بر خاک سائیده و از خدا، آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند».


منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

پرهیزکاری

دقت در ویژگی های پرهیزکاران که بهترین نمونه انسان های کامل اند، انسان را با مسیر صحیح زندگی آشنا می کند و از انحراف و گمراهی باز می دارد. برخی از ویژگی های پرهیزکاران در نگاه امام پرهیزکاران، امیر مؤمنان علی علیه السلام بدین شرح است:

پرهیزکاران، در دنیا دارای فضیلت های برترند، سخنانشان راست، پوشش آنان میانه روی و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند و گوش های خود را وقف دانش سودمند کرده اند. در روزگار سختی و گشایش، حالشان یکسان است. خدا در جانشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند. بهشت برای آنان چنان است که گویی آن را دیده و در نعمت های آن به سر می برند و جهنّم را چنان باور دارند که گویی آن را دیده و در عذابش گرفتارند».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net



ترس از خدا

یکی از عوامل تاثیرگذار بر رفتار انسان خدا جو، ترس از خداوند است. حضرت علی علیه السلام با توجه دادن همگان به این امر چنین فرمودند:

از خداوند، چون خردمندی بترسید که دل را به تفکّر مشغول داشته و ترس از خدا، بدنش را فرا گرفته و شب زنده داری، خواب از چشم او ربوده و به امید ثواب، گرمیِ روز را با تشنگی گذرانده، با پارسایی، شهوت ها را کشته و نام خدا، زبانش را همواره به حرکت در آورده. چیزی او را مغرور نساخته و مشکلات و شبهات، او را نابینا نمی سازد. مژده بهشت و زندگی کردن در آسایش و نعمت سرای جاویدان و ایمن ترین روزها، او را خشنود ساخته است. با بهترین روش از گذرگاه دنیا عبور کرده، توشه آخرت را پیش فرستاده و از ترس قیامت، در انجام اعمال صالح، پیش قدم شده است. ایّام زندگی را با شتاب، در اطاعت پروردگار گذرانده، در فراهم آوردن خشنودی خدا، با رغبت تلاش کرده، از زشتی ها فرار کرده، امروز، رعایت زندگی فردا نموده و هم اکنون آینده خود را دیده است».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

استفاده از فرصت ها

استفاده درست و کامل از فرصت ها و استعدادها، بزرگ ترین عامل کامیابی و خوشبختی انسان است. انسان کامل، انسانی است که در مدّت کوتاه عمر خویش، با بهره گیری از امکاناتی که در اختیار اوست، زمینه را برای زندگی سعادتمندانه در آخرت فراهم کند و پیش از آنکه فرصت ها را از دست بدهد و ناتوانی و سستی وجودش را فرا گیرد، بار سفر آخرتش را به بهتیرن وجه ببندد. امیر مؤمنان علی علیه السلام در این باره فرمود:

ای جمعیّت انسان ها! پروا کنید، حال که تندرستید، نه بیمار؛ در حال گشایش هستید، نه تنگدست؛ در آزادی خویش، پیش از آنکه درهای امید بسته شود، بکوشید. در دل شب ها، با شب زنده داری و پرهیز از شکم بارگی، به اطاعت برخیزید. با اموال خود انفاق کنید، از جسم خود بگیرید و بر جان خود بیفزایید، و در بخشش بخل نورزید!».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

رابطه های خدایی

انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه، کسی است که در روابط اجتماعی خویش با دیگران بر اساس ارزش های خدا پسندانه رفتار کند. حضرت علی علیه السلام درباره ویژگی های انسان کامل در روابط اجتماعی فرمودند:

مردم را با لقب های زشت نمی خواند، همسایگان را آزار نمی رساند، در مصیبت های دیگران شاد نمی شود، در کار ناروا دخالت نمی کند و از محدوده حق خارج نمی شود. اگر خاموش است، سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد، آواز خنده او بلند نمی شود. اگر به او ستمی روا دارند، صبر می کند تا خدا انتقام او را بگیرد. نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم در آسایشند. برای قیامت، خود را به زحمت می افکند، ولی مردم را به رفاه و آسایش می رساند. دوری او ار برخی مردم، از روی زهد و پارسایی و نزدیک شدنش با بعضی دیگر، از روی مهربانی و نرمی است. دوری او از روی تکبّر و خودپسندی و نزدیکی او از روی حیله و نیرنگ نیست».

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

محبوب ترین بندگان

خودسازی، یکی از ویژگی های بارز انسان های شایسته است که در آن، نه تنها با رذایل اخلاقی نفس خویش به مبارزه می پردازند، بلکه سجایا و اخلاق نیکو را در خویش، تقویت می کنند. حضرت علی علیه السلام درباره بهترین و دوست داشتنی ترین بندگان، چنین فرموده است:

ای بندگان خدا، همانا بهترین و محبوب ترین بنده نزد خدا، بنده ای است که خدا او را در پیکار با نفس، یاری داده است؛ کسی که جامه زیرین او اندوه، و لباس رویین او ترس از خداست، چراغ هدایت در قلبش روشن شده و وسایل لازم برای روزی او فراهم آمده و دوری ها و دشواری ها را بر خود نزدیک و آسان ساخته است. حقیقت های دنیا را با چشم دل نگریسته، همواره به یاد خدا بوده و اعمال نیکو، فراوان انجام داده است.»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

کامل و ایده آل

انسان کامل، انسانی است که زندگی او در تمامی ابعاد، کامل و شایسته باشد. در اخلاق فردی، خانوادگی و اجتماعی، دستورها و آداب دین اسلام را مدّنظر داشته باشد و فراز و نشیب های زندگی، او را دچار ضعف اخلاقی و اعمال و رفتار ناشایست نکند. فروتنی، خوش اخلاقی، دوری از حرف های بیهوده، کسب و کار حلال، دوری از اذیت و آزار مردم، ویژگی هایی است که امیر مؤمنان علی علیه السلام درباره انسان کامل و ایده آل، به آنها اشاره فرمودند:

خوشا به حال آن کس که خود را کوچک م یشمارد و کسب و کار او پاکیزه است و جانش پاک و اخلاقش نیت؛ مازاد بر مصرف زندگی را در راه خدا بخشش می کند، زبان را از زیاده گویی باز می دارد و آزار او به مردم نمی رسد. سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله او را کفایت کرده، بدعتی در دین خدا نمی گذارد.»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

حسابرسی اعمال

چه خوب است که انسان، در پایان هر روز، به حساب اعمال خویش برسد و بر گناهانی که در آن روز مرتکب شده، استغفار کند و تصمیم بر ترک آن بگیرد و اگر عمل نیکی انجام داده اند، تصمیم بر استمرار آن داشته باشد. این ویژگی، یکی از ویژگی های انسان های صالح و پرهیزکار است که با آن، توانسته اند قله های کمال را یکی پس از دیگری، فتح کنند، امیرمؤمنان، علی علیه السلام در این باره فرمودند:

اگر اهل ذکر را در اندیشه خودآوری و مقامات ستوده آنان و مجالس آشکارشان را بنگری، می بینی که آنان، نامه های اعمال خود را گشوده، و برای حسابرسی آماده اند که همه را جبران کنند. همواره در این اندیشه اند که در کدام یک از اعمال کوچک و بزرگی که به آنان فرمان داده شده، کوتاهی کرده اند؛ یا چه اعمالی را که از آن نهی شده بودند، مرتکب شده اند. بار سنگین گناهان خویش را بر دوش نهاده و در برداشتن آن ناتوان شدند، گریه در گلویشان شکسته و با ناله و فریاد می گریند و یا یکدیگر گفتگو دارند و در پیشگاه پروردگار خویش، به پشیمانی اعتراف دارند.»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

یاد خدا و آخرت

یاد خدا و آخرت، یکی از ویژگی های برجسته انسان های کامل است. حضرت علی علیه السلام در این باره می فرمایند:

همانا مردمانی هستند که یاد خدا را به جای دنیا برگزیدند. هیچ تجارتی یا خرید و فروشی، آنها را از یاد خدا باز نمی دارد. با یاد خدا، روزگار می گذرانند و غافلان را با هشدارهای خود، از کیفرهای الهی می ترسانند. به عدالت فرمان می دهند و خود، عدالت گسترند. از بدی ها نهی می کنند و خود، از آنها پرهیز دارند.

با اینکه در دنیا زندگی می کنند، گویا آن را رها کرده، به آخرت پیوسته اند. سرای دیگر را مشاهده کرده، گویا از مسایل پنهان برزخیان و مدت طولانی اقامتشان، آگاهی دارند. گویا قیامت، وعده های خود را برای آنان تحقق بخشیده است! آنان پرده ها را برای مردم دنیا برداشته اند. می بینند آنچه را که مردم نمی نگرند و می شنوند آنچه را که مردم نمی شنوند.»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net


آثار تقوا در انسان

تقوا، برجسته ترین ویژگی بندگان شایسته خداوند است و یکی از اساسی ترین مباحث علم اخلاق به شمار می رود که در آیات قرآن و روایات اسلامی، نسبت به آن بسیار سفارش شده است؛ چرا که اگر تقوا در وجود انسان جا گرفت، فضایل اخلاقی دیگر نیز به دنبال آن، تقویت و غفلت زدگی و ارتکاب به گناه هم کم رنگ خواهند شد. در این هنگام، رحمت و برکات الهی به انسان روی می آورد. امیر مؤمنان علی علیه السلام درباره آثار تقوا در انسان چنین فرموده است:

سپس کسی که تقوا را انتخاب کند، سختی ها از او دور گردند، تلخی ها شیرین و فشار مشکلات و ناراحتی ها برطرف خواهند شد. مشکلات پیاپی و خسته کنند آسان گردیده و مجد و بزرگی از دست رفته، چون قطرات باران بر او فرو می بارند. رحمت بازداشته حق باز می گردد و نعمت های الهی، پس از فرونشستن، به جوشش می آیند و برکات تقلیل یافته، فزونی گیرند.»


بهای انسان

خودشناسی، مهم ترین عامل خوشبختی انسان در دنیا و آخرت است. بزرگان علم اخلاق، با توجه به روایات و آموزه های دینی، از خودشناسی به عنوان سودمندترین علوم یاد کرده و آن را نخستین مرحله در سیر و سلوک اخلاقی برشمرده اند و همانگونه که در روایات اسلامی آمده است، خداشناسی هم از خودشناسی آغاز می شود.

آری! کسی که خود را شناخت و ارزش و بهای این روح ملکوتی که خداوند به او عطا نموده است را فهمید و دانست که قابلیّت آن را دارد که در مقام اشرف مخلوقات، به جایگاهی برتر از فرشتگان برسد، دیگر فریفته ظواهر دنیا نمی شود و دل و جانش را اسیر این دنیای بی ارزش نمی کند، امیر مؤمنان، حضرت علی علیه السلام در سخن کوتاهی درباره دنیا و ارزش و بهای والای جان انسان، چنین می فرمایند:

آیا آزاد مردی نیست که این لقمه جویده حرام دنیا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهایی برای جان شما جز بهشت نیست؛ پس به کمتر از آن نفروشید!»


فروتن بودن

انسان کامل، شخص فروتن و متواضع است: و عباد الرحمن الذین یمشون علی الارض هوناً؛  بندگان خدا، آن کسانی هستند که در روی زمین با تواضع راه می‌روند».

حدیثی از پیامبر

پیامبر اکرم(ص) فرمود: لا یدخل الجنّه من کان فی قلبه مثقال حبّه من خردل من کبر کیف یستعظم نفسه و یتکبر علی غیره؛ آن‌که در قلبش به‌ اندازه خردلی کبر

وغرور

باشد، وارد بهشت

نمی‌شود بنگر او چگونه خود را بزرگ می‌شمارد و بر دیگری کبر می‌ورزد».


منبع:وب سایتhttp://wikiporsesh.ir

آثار تقوا در انسان

تقوا، برجسته ترین ویژگی بندگان شایسته خداوند است و یکی از اساسی ترین مباحث علم اخلاق به شمار می رود که در آیات قرآن و روایات اسلامی، نسبت به آن بسیار سفارش شده است؛ چرا که اگر تقوا در وجود انسان جا گرفت، فضایل اخلاقی دیگر نیز به دنبال آن، تقویت و غفلت زدگی و ارتکاب به گناه هم کم رنگ خواهند شد. در این هنگام، رحمت و برکات الهی به انسان روی می آورد. امیر مؤمنان علی علیه السلام درباره آثار تقوا در انسان چنین فرموده است:

سپس کسی که تقوا را انتخاب کند، سختی ها از او دور گردند، تلخی ها شیرین و فشار مشکلات و ناراحتی ها برطرف خواهند شد. مشکلات پیاپی و خسته کنند آسان گردیده و مجد و بزرگی از دست رفته، چون قطرات باران بر او فرو می بارند. رحمت بازداشته حق باز می گردد و نعمت های الهی، پس از فرونشستن، به جوشش می آیند و برکات تقلیل یافته، فزونی گیرند.»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

بهای انسان

خودشناسی، مهم ترین عامل خوشبختی انسان در دنیا و آخرت است. بزرگان علم اخلاق، با توجه به روایات و آموزه های دینی، از خودشناسی به عنوان سودمندترین علوم یاد کرده و آن را نخستین مرحله در سیر و سلوک اخلاقی برشمرده اند و همانگونه که در روایات اسلامی آمده است، خداشناسی هم از خودشناسی آغاز می شود.

آری! کسی که خود را شناخت و ارزش و بهای این روح ملکوتی که خداوند به او عطا نموده است را فهمید و دانست که قابلیّت آن را دارد که در مقام اشرف مخلوقات، به جایگاهی برتر از فرشتگان برسد، دیگر فریفته ظواهر دنیا نمی شود و دل و جانش را اسیر این دنیای بی ارزش نمی کند، امیر مؤمنان، حضرت علی علیه السلام در سخن کوتاهی درباره دنیا و ارزش و بهای والای جان انسان، چنین می فرمایند:

آیا آزاد مردی نیست که این لقمه جویده حرام دنیا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهایی برای جان شما جز بهشت نیست؛ پس به کمتر از آن نفروشید!»

منبع:وب سایت حوزهhttps://hawzah.net

ویژگی‌های انسان کامل از نظرحضرت آیت‌الله بهجت:
کمال انسان در عبودیت است، و سبب عبودیت، ترک معصیت در اعتقاد و عمل است. فردِ کامل، مرشد است و در این عصر، [فرد کامل]، ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف است؛ و طریق رسیدن به ارشاد او، ادامه توسلاتِ معلومه است از قبیل: زیارات مأثوره از روی صدق و با عدم تردید و نماز‌های آن حضرت و همه تحبّبات (اظهار دوستی) به خدا و دوستان او.

منبع وبسایت:https://www.fardanews.com


انسان کامل از دیدگاه شهید مطهری و امام خمینی (س)

انسان کامل، برجسته‌ترین موجودی است که خداوند او را با دو دست جلال و جمال خود خلق کرد و همه‌ی علوم را به او آموخت و او را خلیفه‌ی خود بر روی زمین قرار داد خلقت جهان به واسطه‌ی او انجام گرفت که او واسطه‌ی فیض، بین خدا و مخلوقات است و به واسطه‌ی ‌این خلقت خدا خود را مورد ستایش قرار می‌دهد. انسان کامل عامل به شریعت، طریقت و حقیقت است و برای رسیدن به حقیقت، سیر و سلوک عرفا مطرح می‌گردد که یکی از راه‌های وصول به الله می‌باشد.همه‌ی انسان‌ها، انسان کامل بالقوه می‌باشند، اما مصدق بالفعل آن منحصراً در پیامبران و امامان معصوم علیهم‌السلام و حضرت فاطمه اهرا (س) خلاصه می‌شود. حقیقت محمدیۀ انسان کامل است که در حضرت محمد (ص) ظهور یافته است و سائرین به تبعیت از او انسان کامل می‌باشند، انسان کامل وجود عینی دارد که هدفش وصول به الله است که غایت عرفان می‌باشد. خدا همه اسما را به انسان کامل آموخت. انسان کامل خدا را با خود خدا می‌بیند و خدا سمع و بصر او می‌شود و فعل او فعل خدا می‌گردد زیرا که انسان خلیفه‌ی خداست. غایت انسان کامل، وصول به حقیقت است و وصول یعنی فناء فی الله و بقاء الله. که انسان کامل در این مرحله حجت و ولی خدا می‌گردد و خلق خدا را به سوی الله ‌هادی است. قلب او عرش خدا، نماز او معراج و دعایش مستجاب و ذکرش حضور محبوب است. این تحقیق کوششی است در جهت تبیین انسان کامل از دیدگاه عارف کامل، امام خمینی و استاد شهید مرتضی مطهری و بررسی ویژگی‌های انسان کامل، معرفی مصداق او و بهره‌مندی از نتایج حاصل از آن که بتوان با پیروی از انسان راه فلاح و رستگاری را با الطاف الهی طی و خلق خدا را در جهت وصول به الله رهنمون کرد.‏

منبع وبسایت:http://www.imam-khomeini.ir


حدیثی از امام علی (ع)
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرماید: هیهات ان یغلبنی هوای و یقودنی جشعی الی تخیّر الاطعمه و لعل بالحجاز او الیمامه من لا طمع له فی القُرص ولا عهد له بالشبع او ابیت مبطاناً و حولی بطون غَرثی و اکباد حَرّی؛ مبادا هوای نفس بر من غلبه کند وحرص

جلودار من گردد که به دنبال انتخاب طعام بروم. آخر نکند که در حجاز یایمامه

شکمی باشد که هرگز سیری ندیده است. آیا شکم سیر به سر برم، در حالی که در اطرافم شکم‌های گرسنه و جگرهای سوخته هست»

منبع:وب سایتhttp://wikiporsesh.ir

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها